Zamek Pieniński

Zamek Pieniński to warownia położona najwyżej w Polsce. Obecnie do zwiedzania udostępnione są jedynie ruiny, do których należą: fragment murów obronnych o długości 90 metrów, zarys komnaty lub wieży zamkowej, a także resztki ocembrowanej cysterny. Niegdyś gromadzono w niej wodę z wysychającego źródełka Św. Kingi.

Historia zamku jest niezwykle bogata. Legenda mówi, że w drugiej połowie XIII wieku budowla została wzniesiona przez Bolesława Wstydliwego dla jego żony – Kingi. Schroniła się ona tu przed Tatarami w 1287 r. Inna legenda głosi, że w zamku pienińskim ukryty jest wielki skarb. Na jego terenie prowadzono badania archeologiczne. W rezultacie odkryto fragmenty ceramiki i dawnej posadzki, groty strzał oraz kości tura. Sądzi się też, że zabudowa była drewniana, a mury zostały zbudowane z miejscowego wapnia.

Historię i dzieje Zamku Pienińskiego barwnie opisywał Jan Długosz. To właśnie z tą postacią łączy się legendę o oblężonym zamku i burzy wywołanej modlitwą Św. Kingi. Burza ta rozproszyła atakujących budowlę.

Sława zamku dotarła w XVII i XVIII wieku za granicę. Uważano go tam i opisywano jako szczególnie obronną budowlę warowną. Droga do zamku została wyznaczona już w 1896 przez Towarzystwo Tatrzańskie. Na nadbramiu w 1904 r. zbudowano pustelnię, której mieszkańcy stanowili wówczas jedną z największych atrakcji w regionie. Najbardziej znany, Wincenty Kasprowicz, zamieszkał tu w 1924 r. Wiódł ubogie życie, na które zarabiał pamiątkarstwem. Był ponadto postacią niezwykle kontrowersyjną – m.in. spał w wieku trumny i nosił albertyńskie habity. Pustelnia spłonęła w 1949 r. i nie została potem odbudowana.

Ważne informacje
Do zamku prowadzi szlak turystyki pieszej:
 -  szlak niebieski  prowadzi ze Szczawnicy przez przeprawę promową Nowy Przewóz, Sokolicę, Czertezik, Czerteż, Bajków Groń, Zamkową Górę, Ostry Wierch i Siodło na Trzy Korony. Przejście zajmuje średnio ok. 4 godzin.  Powrót możliwy jest krótszą trasą prowadzącą przez przełęcz Szopka.